Παράθεση Αρχικό μήνυμα από ghostdog Εμφάνιση μηνυμάτων
Το υδροχλωρικό οξύ διαλύει τα περισσότερα από τα κοινά μέταλλα. Εξαιρούνται τα : αντιμόνιο (Sb), άργυρος (Ag), αρσενικό (As), βισμούθιο (Bi), υδράργυρος(Hg) και χαλκός (Cu). Οι αντιδράσεις διάλυσης του μολύβδου (Pb), του κοβαλτίου (Co), του νικελίου (Ni) και του καδμίου (Cd) είναι πολύ αργές.
Τα περισσότερα από τα οξείδια και υδροξείδια των κοινών μετάλλων είναι επίσης διαλυτά στο υδροχλωρικό οξύ. Προσβάλλονται επίσης και τα ανθρακικά άλατα όπως ο ασβεστόλιθος αλλά και τα θειούχα ορυκτά όπως ο γαληνίτης και ο αντιμονίτης. Εξαιρείται ο σιδηροπυρίτης.
....
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές του υδροχλωρικού οξέος είναι η απομάκρυνση της σκουριάς και των ανεπιθύμητων προσμίξεων από την επιφάνεια χάλυβα αυξημένης περιεκτικότητας σε άνθρακα, πριν από κάποια επεξεργασία όπως η ανόπτυση , ο γαλβανισμός κλπ. Χρησιμοποιείται κατά κανόνα διάλυμα 18%. Η αντίδραση αφαίρεσης του οξειδίου του σιδήρου είναι :
Fe2O3 + Fe + 6HCl → 3FeCl2 + 3H2OΤο προϊόν δηλ. ο χλωριούχος σίδηρος(ΙΙ), FeCl2, επαναχρησιμοποιείται αντί για το υδροχλωρικό οξύ έχοντας τα ίδια αποτελέσματα αλλά τελικά δηλητηριάζεται από την παρουσία βαρέων μετάλλων στο χάλυβα.
Παράλληλα με τις βιομηχανικές τεχνικές καθαρισμού του χάλυβα, έχουν αναπτυχθεί και διεργασίες επανάκτησης του υδροχλωρικού οξέος όπως η τεχνική ρευστοποιημένης κλίνης, με τις οποίες αναδημιουργείται το οξύ από τα απόβλητα των καθαρισμών. Η πιο συνηθισμένη τεχνική είναι η υδροπυρόλυση που βασίζεται στην αντίδραση :
4FeCl2 + 4H2O + O2 → 2Fe2O3 + 8HCl

απο βικιπεδια
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%...84.CE.B7.CF.82


στο επομενο μαθημα θα μαθουμε να φτιαχνουμε και κρυσταλ μεθ... :P
Δεν αμφισβητώ ούτε αμφισβήτησα ότι απομακρύνει σκουριά και άλλα. Το θέμα όμως είναι, τί κάνει παράλληλα στην επιφάνεια του χάλυβα, και πώς την αφήνει, δεδομένου ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσει ούτε ανόπτυση ούτε γαλβάνισμα. Αν έχεις την περιέργεια, δοκίμασε στο πληντήριό σου (ΟΚ, δοκίμασε σε ένα scrap κομμάτι στιλβωμένου χάλυβα και δες).